نمی‌توان تاثیر نخستین مواجه با هر موضوعی را انکار کرد. وقتی مخاطب به این عکس نگاه می‌کند احتمالا با دیدن نوع خنده‌ای که بر لبان مجید صالحی و لبخند نگار جواهریان، تصور خواهد کرد که با فیلمی طنز رو به روست؛ آن هم از جنس فیلم‌هایی که این سال‌ها فروش ملیاردی دارند. اما در واقع ژانر فیلم ترسناک و اجتماعی است؛ چیزی که نشان می‌دهد پوستر فیلم تناسب چندانی با محتوای آن ندارد. خوابگاه دختران فیلمی خوب با بازی‌های خوب و داستان خوب است که تماشاگرش را به دنبال داستان می‌کشد. موضوعی روتین به نام وجود جن در این فیلم دست‌مایه داستان شده. از طرفی به معضلی به نام خوابگاه‌های دانشجویی پرداخته شده.
از طرف دیگر از نظر روی‌کرد فیلم به زنان قابل توجه است. محوریت با دختران است. مکالمه‌های متعدد بین آن‌ها در جریان است. قهرمان فیلم به عنوان جنس ِضعیف معرفی نمی‌شود. می‌تواند به دل ابهام و ترس‌ها برود. این موضوع وقتی قبال توجه تر است که ببینیم از ساخت فیلم پانزده سال گذشته و سینمای ایران هنوز در کلیشه‌های جنسی دست و پا می‌زند و محمدحسین لطیفی توانسته توانسته از این مسایل فاصله بگیرد.
