یک.
خاطرتان هست که چند وقت پیش مقاله‌ای
منتشر شد و در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شد که نتیجه گرفته بود اقتصاد ایرلند، دانمارک و لوکزامبرگ اسلامی تر از بقیه
جاهای دنیاست؟ و بالاترین رتبه‌ای که یک کشور مسلمان‌نشین کسب کرده مالزی است؛ رتبه‌ی 33.
این یک مصاحبه است با یکی از دو نویسنده ی اون مقاله به نام حسین عسکری؛ استاد دانشگاه جورج واشنگتن.
این جا هم لینک اصل مقاله است به نام:
An Economic Islamicity Index
نویسندگان مقاله دوازده پارامتر را در نظر گرفته‌اند و شاخص به نام « Islamicity» تعریف کرده‌اند و 208 کشور را بر اساس آن بررسی و رتبه‌بندی کرده‌اند.
ب.
با دیدن‌اش یاد آن جمله‌ی منسوب به سید جمال افتادم که اروپای قرن نوزدهم را دیده بود و گفته بود که در غرب گشتم. مسلمان ندیدم و مسلمانی دیدم. در شرق گشتم. مسلمان دیدم و ملسمانی ندیدم. به عبارتی می‌شود گفت که عسکری و همکارش در این مقاله آن جمله را از نظر اقتصادی آزمون کرده‌اند. این مقاله قطعا قابل انتقاد است. پارامترهایی که در نظر گرفته شده می‌تواند محل مناقشه باشد. ولی دیدن‌اش قطعا جالب است. و این جمله سروش را هم در نظر داشته باشید که می‌گوید جامعه‌ای که در آن بشود اخلاقی‌تر زندگی کرد اسلامی‌تر است؛ هرچند که این مقاله اقتصاد را بررسی کرده و نه اخلاق را. شاید کم‌ترین نتیجه‌ای که بشود از این مقاله گرفت این است که مسلمان بودن به یدک کشیدن و ادعای نام ِمسلمانی نیست. باید در عمل صفت ِمسلمانی و اسلامی داشت.
پ.
از میان انتقاداتی که منتشر شده دیدن این سه یادداشت خالی از لطف نیست:
- شاخص «شهر ِاسلامی» واقعیت‌ها را نادیده گرفته.
- عقب ماندن کشورهای اسلامی باعث که ایرلند در ارزش‌های اسلامی از آنان پیشی بگیرد؛ منتشر شده در روزنامه تلگراف.
