این دوست وبلاگ‌نویس این‌جا واقعا به نکته‌ی خوبی درباره‌ی پخش‌کننده‌های تراکت‌های تبلیغاتی اشاره کرده. درباره‌ی بازاریاب‌ها هم همین‌طور است. فراموش نکنیم که بسیاری از چنین کسانی شغل‌شان این است؛ هرچند که شاید علاقه‌ی چندانی هم نداشته باشند. اما چه کسی گفته که قصد مزاحمت دارند؟ از سر تفنن کاغذ دست این و آن نمی‌دهند یا تبلیغات کالا نمی‌کنند.

فراموش نکنیم که هر انسانی احترام دارد. وقتی کسی در خیابان می‌خواهد کاغذی تبلیغاتی به دست‌مان بدهد می‌توانیم آن کاغذ را از دست‌اش قبول کنیم. حتا می‌توانیم تشکر کنیم. کار سختی نیست. لازم نیست آن کاغذ را نگه‌داریم؛ می‌توانیم بعد از چند ثانیه، آن کاغذ را داخل نزدیک‌ترین سلطل آشغال بیندازیم اما دست چنین کسانی را رد نکنیم. وقتی کسی برای بازاریابی به ما زنگ می‌زند می‌توانیم بگوییم که فرصت کافی نداریم یا موقعیت مناسبی نیست. می‌توانیم تشکر کنیم و خداحافظی کنیم.

کافی است که سعی کنیم حس بدی به دیگران ندهیم. خودمان را جای چنین کسانی بگذاریم.