چندی است برای یک پروژه شخصی و البته وقت پرت زیادی که در مسیر رفت و آمدم تلف می‌شود - و فکر می‌کنم باید به نحو مفیدی پر شود - بیش از پیش پیگری پادکست‌های فارسی و غیرفارسی هستم. به همین خاطر کانال و وبسایت شنوتو را هم زیر نظر گرفتم. این نوشته بر اساس کانال تلگرام شنوتو نوشته شده است.

 گویا اپ شنوتو بیش از هرچیز محتوای عامه‌پسند مانند شعر، داستان، موسیقی، روانشناسی و موفقیت را در خود جاداده است. البته محتواهای غیرسرگرمی هم می‌شود پیدا کرد اما اگر نگاهی به کانال تلگرام‌ شنوتو بیفتدازید خواهید دید که این طور مسایل بیش از سایر محتواها در کانال حمایت می‌شوند به این معنی که به آن‌ها لینک داده می‌شود، دوباره در کانال فوروارد می‌شوند و جلوی دید مخاطبان قرار می‌گیرند. البته در موضع بیان انتقاد نیستم و این‌ها موضوعاتی بد و از معایب نیستند. از ویژگی‌های شنوتوست و این‌گونه موضوعات از سوی مخاطبان استقبال می‌شود. در یکی از نظر سنجی‌های داخل کانال رضایت و استقبال مخاطبان به این صورت بود: شعر و داستان 36%، مدیریت و کارآفرینی 29%، روانشناسی و موفقیت 18%، تاریخ و فرهنگ 13% ، گردشگری 2%

برای مثال از میان پادکست‌های ادبی، توانستم چند داستان محدود جالب دانلود کنم تا سر فرصت بشنوم: از دیکنز، استوین کینگ، داستایوسکی هر کدام یک داستان، یک قصه بر اساس کتاب راز داوینچی، چند داستان از اُ هنری و آگاتا کریستی. تنها همین و نه بیش از این. از میان 683 فایلی صوتی که تا امروز در تلگرام شنوتو قرار گرفته، دقیقا 149 فایل برای من – از سر علاقه و یا کنجکاوی - قابل استفاده بود که ارزش دانلود کردن داشت.

شنوتو می‌داند که چه کسانی را مخاطب خودش قرار داده است. متاسفانه مخاطبی مثل من که دنبال‌کننده محتواهایی مثل مسایل اقتصادی (به عنوان علم کشورداری و نه الزاما به معنای پول درآوردن) تاریخی، سیاسی و به طور کلی روشنفکری و اندیشه است نمی‌تواند دست‌آورد چندانی از این کانال داشته باشد.

گفتم که طرفداران ادبیات بزرگترین گروه استفاده‌کنندگان از شنوتو هستند. اما چه کسی است که نداند که هم با ادبیات عامه پسند و سرگرمی محض مواجه‌ایم و هم آثار جدی ادبی و نقد ادبی.  متاسفانه بیشتر ادبیاتی از نوع اول، پیش ِچشم مخاطبان کانال قرار می‌گیرد.

پادکست‌هایی مثل ترجمان و یا دایجست را جاهای دیگر هم می‌شود پیدا کرد. مهم این است که وجه تمایز اپی که پخش‌کننده پادکست است با دیگران چیست. از این نظر اپ ِناملیک را به شنوتو ترجیح می‌دهم و کست‌باکس را به هر دو.

جالب است که از مقایسه وبسایت شنوتو و کانال تلگرام آن، احتمالا خواهید دید که محتواهای جدی تر فقط روی وبسایت در دسترس هستند و اگر کسی فقط دنبال‌کننده‌ی کانال تلگرام باشد از آن‌ها بی‌خبر خواهد ماند.

گاهی پست‌های سیاسی (مثل نامه یادآوری نامه سال 88 هاشمی به رهبری، حمایت از سندرز در انتخابات، برجام، انتخابات، ربط دادن اشکهای موگرینی بعد از حملات بروکسل به نفوذ خاتمی در جامعه و البته با کپشن‌های طرفدارانه) در کانال تلگرام قرار گرفته که به نظر من نه تنها لزومی به آن‌ها نیست بلکه عجیب هم هست. به نظرم اولا یک اپ ِپادکست باید بی‌طرف باقی بماند و خارج شدن از این خط به اعتماد مخاطبان آسیب می‌زند. دوم این‌که اگر قرار به اعمال  و اعلام نظر مدیران اپلیکیشن است، از چند طریق می‌شود این کار را کرد و فضای فراخی برای این کار در اختیار آنان است. از جمله این که شنوتو به عنوان یک اپ معروف  شناخته شده است. بعد این‌که مدیران ِاپ از میان همه‌ی محتواها و کانال‌های پادکست ِ ممکن، تنها برخی را در خودش پذیرفته است. بعد این‌که از میان این کانال‌های پذیرفته شده، برخی برنامه‌ها را انتخاب می‌کند و در اپ و کانال خود روی آن‌ها ذره‌بین می‌گذارد و بولد می‌کند. البته این هم می‌تواند عیب نباشد چرا که بسیاری از وبسایت‌ها  بخشی به عنوان انتخاب سردبیر دارند. نمی‌دانم شنوتو چه نیازی به این دارد تا به این شکل، موضع‌ صریح سیاسی بگیرد.

امیدوارم تیم شنوتو با توان روزافزون به کار خود ادامه دهد. و البته امیدوارم مدیران شنوتو قدر جایگاه و تاثیرگذاری خود را در پادکست ِفارسی بهتر بدانند. پادکست فارسی هنوز بکر است و شنوتو برای دنبال‌کنندگان آن نام‌آشناست. اگر من به جای مدیران شنوتو بودم بر محتواهای جدی‌تر تمرکز بیشتری می‌کردم. به نظر من اگر شنوتو می‌خواهد جایگاهش را حفظ کند باید مخاطبان جدی‌تر خودش را بیشتر در نظر بگیرد.