یک فیلم ِخوب که همیشه نباید غمگین و دردآور و اجتماعی و غیره باشد. من سالوادور نیستم فیلمی برای مخاطب خاص نیست ولی دوستش داشتم. دو ساعت یک دل سیر خندیدم. تا چند ساعت حقیقتا احساس سبکی می‌کردم. به این شادی چند ساعته واقعا نیاز داشتم.

این را هم بگویم که اولا برای دیدن فیلم‌های دیگری به سینما رفته بودیم ولی تقریبا ‌به‌ناچار «من سالوادور...» را دیدیم. دوما هم این‌که اخیرا دو فیلم خیلی‌خیلی ضعیف ِ«رد کارپت» و «گینس» را  از عطاران دیده بودم. رسما دی وی دی این دو تا را داخل سطل آشغال انداختم. با این دو ذهینیت منفی به دیدنش نشستم و راضی بیرون آمدم. جایی برای سرگرمی ِصرف هم باید داشت.


کانال فروردین