از دست ِدوست

بگذار هر چه داری و بگذر که هیچ نیست!

این پنج روزه‌ی عمر که مرگ از قفای اوست

از دست ِدوست هر چه ستانی شکر بود

سعدی رضای خود مطلب! چون رضای اوست