احتمالا شما هم قبل از فرستادن یک پیامک به یک غریبه (مثل یک استاد)، متنی را که نوشته اید یک بار می‌خوانید، نکند که غلط تایپی تابلو یا دور از ذهنی در متن باشد؛ طبیعتا متن‌های محاوره‌ای و وبلاگی قاعده‌ای جداگانه دارد و حتا گاهی مزه‌اش به هنجارشکنی است. و البته حواسم به امکان ویرایش پیام‌های ارسال‌شده در جایی مثل تلگرام هم هست.
چکیده‌های مقالات همایش «اقتصاد، فرهنگ و توسعه ملی» را می‌خواندم. 9 چکیده روی دی وی دی به همراه چند برگه به شرکت‌کنندگان داده شده بود. متاسفم که بگویم به هم ریختگی متن و غلط‌های املایی و دستوری در اغلب این چکیده‌های یک تا حداکثر سه پاراگرافی به چشم می‌خورد. مطمئن‌ام حتا با یک‌بار مرور سریع این خطاها قابل ردیابی بودند.
سوءتفاهم نشود بحث سلیقه نیست. منظورم رعایت نیم‌فاصله، جدانویسی یا شیوه
نگارش همزه یا انتخاب واژگان و ازین دست مسایل ویراستاری نیست؛ هر چند در یک همایش علمی رعایت نکات
ویراستاری توقع بی‌جایی نیست. هر سلیقه‌ای درباره نگارش فارسی داشته باشید عبارتی
مثل «به ثمر راسند» اشتباه است و «به ثمر رساند» درست است، قطعا به جای «بهبیاندیگر»
منظور نویسنده «به بیان دیگر» بوده. یا اگر نویسنده بنا بر رعایت نیم‌فاصله داشته،
نمی‌شود در یک متن دو بندی گاهی نیم‌فاصله را رعایت کرد و گاهی نکرد و یا یک جا «می»
را به کلمه‌ی بعدی چسباند و جای دیگر جدا نوشت. بالاخره یا «سیاست‌گذاری» درست است
یا «سیاست‌گزاری» و استادی که روزانه‌ها بارها به این کلمه برمی‌خورد باید
تکلیفش با این اصطلاح روشن باشد.
متن منتشر شده مثل تیر رها شده است. طبیعتا باید متن‌هایی
که در فضای عمومی و دانشگاهی منتشر می‌شوند پیراسته‌تر باشند. خطا در متن‌های بلند
محتمل است ولی در متن کوتاهی مثل چکیده مقاله آن هم از سوی استادان مطرح عجیب است.
