15 خرداد 1400
در این هفته‌ها نزدیک انتخابات هستیم و فضای سیاست‌زده‌ی ما بیش از همیشه سیاسی است. به هر صراطی که مستقیم هستیم نکته‌ای که به نظرم همیشه و در شرایط فعلی بهتر است مد نظر داشته باشیم این است که در عین جدی بودن سیاست، نباید آن را زیاد «جدی» گرفت. درین مورد «جدی» برایم چند چند معنا دارد:
اولا در نظر گرفتن پویایی سیاست است. یعنی هر عمل و تصمیمی بستگی به فضای پیرامونش دارد. این دقیقا به معنای نگاه غیرایدئولوژیک به اعمال و تصمیمات است. توضیح مفصل بماند برای بعد.
دوم در نظر گرفتن این است که به نظر می‌رسد میزان «جدی» گرفتن هر موضوعی باید متناسب با میزان اطلاعات و دانش‌مان در آن موضوع داشته باشد. وقتی از پیش تصمیم‌مان را درباره موضوعی/شخصی/گرایشی گرفته باشیم مانع از تبادل نظر و شنیدن نظر و تحلیل دیگران می‌شویم. پیشنهاد می‌کنم پرونده موضوعات را از پیش برای خودمان نبندیم و به روی جهان و دیگران گشوده باشیم تا داده‌های جدید به فضای ذهنم‌مان راه داشته باشد.
سومین منظوری که از «جدی» گرفتن در ذهن دارم این است که جدی گرفتن و مصمم شدن بر سلیقه‌مان این خطر را دارد که بر سر آن به نزاع و توهین و خود حق‌پنداری دچار شویم. شاید یکی از نشانه‌های سلامت سیاسی نظراتمان این باشد که موقع گفتن و نوشتن درباره سلیقه‌مان بتوانیم آرامش و خون‌سردی‌مان را حفظ کنیم.
